Zło ma trzy źródła, przyczyny i wymiary. Są nimi: szatan jako zło uosobione, świat rozumiany jako wielka rodzina rodzina ludzka wraz z tym, co ją otacza i wśród czego żyje, a w końcu człowiek jako człowiek rozdarty wewnętrznie na skutek grzechu, nie czyniący już tego, co chce i co powinien, lecz popełniający zło, którego sam nie chce. Tę triadę odnajdujemy w pismach św. Pawła Apostoła (por. Ef 6, 12; Rz 12, 2; Ga 5,16), dla którego "szatan", "świat" i "ciało" stają się przeciwnikami chrześcijanina.
Zasadniczym wrogiem jest szatan, któremu Pismo święte nadaje wiele różnych imion. Świat i ciało stanowią zagrożenie dla człowieka, o ile są "wykorzystywane" przez szatana. On, jako istota zarówno istota duchowa, jak i byt osobowy, est persona deformata, ponieważ zatrzymując swoją wolę i inteligencję utracił łaskę miłości, i jako ojciec kłamstwa (J 8,44) nie posiada sumienia, które stoi na straży miłości. Skupiony na sobie, ukochał samego siebie ponad wszystko, aż do wzgardzenia Bogiem i człowiekiem. Egocentryczna miłość własna stawia przed nim nadrzędny cel, którym jest zdobycie panowania nad wszystkim. Chce zawładnąć najlepszymi dziełami Boga po to, aby odwieść je od Niego i wprząc w służbę swej sławy i chwały. Jego działanie zmierza przede wszystkim do namowy człowieka, aby czynił zło (kuszenie), ale również doprowadzić do zawładnięcia człowiekiem (opętanie). Dlatego działanie szatana najczęściej uwidacznia się wobec dwóch biegunowo przeciwstawnych grup osób: grzeszników, którzy oddali się jemu na skutek zaniedbania lub grzechu, bądź zawarli z nim formalny pakt, i świętych, których atakuje zapamiętale bez najmniejszej winy z ich strony. Czyni tak chcąc osłabić ich wewnętrznie, zasiać zwątpienie, a nawet zniszczyć.
Pan Bóg dopuszcza tę próbę, nawet jeżeli w konsekwencji doprowadzi ona do zawładnięcia przez szatana ciałem człowieka . Motywami takiego postępowania Boga mogą być: objawienia Bożej mocy (J 9, 2-3), udowodnienie prawdy wiary chrześcijańskiej, wyprowadzenie ostatecznego dobra duchowego ofiary oraz nawrócenie tych, którzy weszli w kontakt z osobami doświadczanymi przez złe moce. Duchy złe muszą ostatecznie zachować istotny porządek bytu, skierowanego ku Bogu, który zło dopuszcza, lecz nie nakazuje. Zło, które się stało, jest mimo wszystko włączone do ogólnych planów Opatrzności Bożej, gdyż - jak wskazuje św. Paweł Apostoł - "wiemy, że Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra" (Rz 8,28).
c.d.n.
Na podstawie książki
"Posługa kapłana-egzorcysty"
Jak pomagać cierpiącym z powodu działania złych duchów
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz