Dlaczego państwo płaci Kościołowi

Wszystko zaczęło się jak w tym dowcipie: Tramwajem jedzie ksiądz i oficer UB. Tramwajem księżulku, tramwajem... – podrwiwa sobie UB-ek.  A przed wojną to powozik był i koniki, gospodyni i parobek. Myli się pan – odpowiada ksiądz. – I teraz jest gospodyni, są koniki i powozik. Parobka tylko nie ma, bo poszedł do UB na oficera.

I co się potem stało? Zabrakło oficerowi UB konika i powozika, czyli tego na czym się najlepiej znał. A skoro miał władzę o tym decydować, to sobie tego konika i powozik od księżulka zabrał. Gospodyni zabierać nie chciał, bo to już nie jego działka no i obiadków księżulkom gotować nie chciał, to uznał, w dobromyślności swojej, że jak coś zarobi na powożeniu, to księżulkowi działkę odpali. A że to czasy hulaszcze były, bo wspólne wszystko było i dobrobyt wspólny był, wspólnie traktowany, to i się rozhulał od morza do Tatr. A działeczkę trza dawać nadal.

"Fundusz Kościelny (...) powstał w 1950 roku jako forma rekompensaty za zabrane Kościołowi grunty o łącznej powierzchni około 160 000 ha. Jeśli przyjąć stosowany przez Ministerstwo Rolnictwa i GUS wskaźnik przeciętnych przychodów z 1 ha (w przybliżeniu 1 560 PLN rocznie), daje to kwotę 202,8 mln PLN rocznie. Tymczasem w ostatnich latach wydatki Funduszu Kościelnego nie przekraczały 100 mln PLN." (gosc.pl)

To co nasze państwo ma oddać Kościołowi Katolickiemu to ta część majątku, która została odebrana niezgodnie z "dobromyślnością" ówczesnego prawodawcy. Jednak nie mogę wyjść z podziwu nad gospodarnością włodarzy odbudowanego majątku Kościelnego. Jak widać włodarze państwowi nie umywają się do tej gospodarności. Premier wprawdzie chwali się, że w naszym kraju emerytury płacone są na czas i uznaje to za swój sukces polityczny. Jednak te pieniądze nie pochodzą z żadnej gospodarności, a z pożyczki. Każdy głupi może wziąć pożyczkę, a potem szastać forsą pokazując wszem i wobec, jak to mu się powodzi. Ale na pewno trzeba dużo mądrości by, niekoniecznie szastając kasą, bo to nigdy nie będzie mądre postępowanie, można było godnie żyć, bez braków i lęków o przyszłość.

.